Efendim!.
Yazar: Secde_Gulleri | Kategori: İsmail BİLİR [Secde_Gulleri], Yazar ve YazılarıDalları kırılmış, yerlerde sereserpe uzanan bir yaprağım.
Hazanı yaşayan, gözleri sulu, hiç dolmayan bir bardağım.
Sensiz acıda, hüzünde, matemde; boranda, tipide kardayım.
Yolumu kaybettim, gözlerim görmez, nur’sun EFENDİM.
İçimden kan sızıyor, karanlıklarda kan kusan bir benim.
Hücrelerime işlemiş günahlar, azaba hüküm giyen bir tenim.
Varlığından ırak, ahire gömülen bedenle yıkılmış bir harâbeyim.
Han’ımı kaybettim, ellerim tutmaz, özlemsin EFENDİM.
Zeber olmuş ruhumun uçurumlarından düşmeye bir adım kala.
Can suyuna özlem duyan bir gül, solmaya bir an kala.
Saniyeler ezerken tenimi, saatler sana hasret kala.
Kendimi kaybettim, zamanım durdu, hayatsın EFENDİM.
Gözlerimden dua dua düşen yaşlar yanağımdan süzülürken.
Hayal-i ahvalından ayrı, ateşlerde “sen” diye tutuşurken.
Ellerim kanar, yüreğim yanar, bir başıma boğuşurken.
Mekanımı kaybettim, mecalim yetmez, nefessin EFENDİM.
Çile kervanına düştü yolum, amansız hastayım.
Ayaklar altında ezileyim, yorgun ve yastayım.
Hıçkırık sesleri, hüsrani yalnızlıkta en baştayım.
Eşimi kaybettim, devâm yetmez, şîfasın EFENDİM.
İlham duygularıma siyahlar bulaştı, kırık kalemim.
Hasret hülyalarına buhran düştü, yırtık bedenim.
Varlığına çöl kumları bile susuzken, ben neylerim.
Yokluğumu kaybettim, kanmaz yüreğim, cansın EFENDİM.
Varlığı muhakkak lazım O’lan Rahman’ın habisisin.
İncindiğin vakit, sidret-ül müntehalara misafirsin.
Cibrîl (a.s) ile kainaat-a, alemlere şan verirsin.
Sevdamı kaybettim, acizliğim bitmez, yârsın EFENDİM.
Ağlayan ney sesiyle, sensizliğe ağlayan bir benim.
Ben’e ait olmayan bir bedene sahiplenen pîr benim.
Vuslatına yolcuyken, yolunu şaşırmış bir tenim.
Varlığımı kaybettim, fakirliğim bitmez, aşksın EFENDİM.
Kevserinden sun bize, nazarınla bak bize,
Yetimiz, semalardan dua dua yağ bize.
İki cihana aysın, gönüllerde tahtsın,
Bahtımı kaybettim, sînem kanar, Hatem-ül Enbîyasın EFENDİM.
Yetimlere, öksüzlere, darda kalmış kimselere,
Ateşler ablukasında çığlık atan erlere,
Gönül bahçesinde boynu bükük güllere,
Bahçıvansın, yoldaşsın, hemdaşsın, demdaşsın,
Gariplere, çaresizlere; onsekizbin aleme RAHMETSİN EFENDİM!
“Yazmak için değil, ağlamak için yazıyorum.
Hem yazıyor hem AĞLIYORUM.”
Bakma bana öyle garip garip. Sadece sus.
Ve gel otur yanıbaşıma. Sende AĞLA.
Yazar: İsmail BİLİR / Secde_Gulleri
248 kez okunmusEtiketler: efendim şiiri
6 Yorum “Efendim!.”
Yorum Yap,Fikrini Paylaş
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmış olmalısınız.
Mayıs 1st, 2010 at 09:10
Cok naz yapip okutmadigin bu siiri, eger basliginin “Efendim” diye basladigini gormesem okumazdim, ki okumuyacaktim..
Seni, bu siiri yazacak kadar meftun birakan Sevda, beni de okuyacak kadar esir altinda birakiyor/birakti..!
“O” (sav) olunca konu, hersey susuyor…(w)
Yuregine saglik.
Mayıs 2nd, 2010 at 00:59
İşte bir damla değil, her satırına hatta her kelimesine damla damla gözyaşı akıtılacak olan yazılardan biri…
Susmalı ve yazının hakkını vermeli…
Oturup ağlanmalı, sadece ağlamalı…..
Neredeyse bu ay mahrum kalıyorduk bu şiirden..
Mahrum bırakmadığınız için teşekkürler…
Yüreğinize sağlık, çok güzeldi…
Mayıs 3rd, 2010 at 01:05
Az bir zamanla girdim dergiden içeriye. Girer girmez bu yazıyı okudum alelacele. Zamansız zamanda okunmayacak bir yazıymış…
Yürek Aşkını dile getirmiş. Kalem kağıdı süslemiş. Ne yorum yapsam ki, Kelimeler bitmiş…
Haziran 30th, 2011 at 14:29
Şuan Zeynebce haykırsam? Hacerce düşsem yollara yalınayak? Yakılsam, yıkılsam! Divane olsam, Mevlanaca dönsem, Veyselce beklesem? İbrahimce ateşe atılsam? Said Nursice zindanlarda sürünsem? Yusufca Kuyuda kalsam? Meryemce sussam? Naptınız Hocam? Benim ruhum eridi, yüreğim kanadı.. Şimdi Katre-i Matem’ini düşürdü gözlerim!
Temmuz 14th, 2011 at 12:30
bu şiiri okurken çok ağladım programımızda okumak için iizn var mıdır acaaba…
Temmuz 22nd, 2011 at 18:18
Böylesi güzel yorumlar için teşekkür ederim kardeşlerime.
Ravdahasreti kardeşim, kaynak göstererek elbette okuyabilirsiniz. Hangi programınızda okumak istediğinizi merak ettik. İletişim kısmından bize yazarsanız memnun oluruz.
Selametle.